Of je blijft binnen of je trotseert de wind en..de regen. Ik koos voor het laatste.

Via diverse straatjes kwam ik uiteindelijk aan bij de rondweg. Hier had de wind vrij spel. De harde wind beukte en blies mijn hoofd op wonderlijke manier leeg. Een gevecht tegen de extreme elementen van de natuur. Onderweg een aantal mensen; het zijn er niet veel. Een aantal keer twijfel ik of ik er niet beter aan doe de kortste weg terug te nemen maar steeds weer wint de keus mijn wandeling voort te zetten. De wind is inmiddels niet de enige plaaggeest meer. Alsof er een bak water over me heen gegooid wordt zo maken de slagregens mij kleddernat. Tussendoor blaast de wind mij als een ware föhn bijna weer droog maar de zware buien kennen inmiddels bijna geen pauze meer. Mijn frons maakt plaats voor een brede glimlach. Zeiknat ben ik toch al, wat mij rest is genieten van al dit geweld. Onderweg kom ik de schade van deze storm tegen. Een scheef gewaaide wegwijzer, een groot aantal hekken om als domino-steentjes elkaar opvolgend…

Na anderhalf uur ben ik weer terug. Ik trek al mijn kleren uit en hang mijn jas over de verwarming. De droge kleren en de kop koffie maken mij weer warm. De berichten over de storm volgen zich in hoog tempo op. Op NOS Studio Sport laten ze de sport die er is, zeker 5 keer zien. Wat moet je anders.

Een vliegtuig vliegt van Boston naar Londen in 4’50 uur. Records worden gebroken.

Een dag om niet te vergeten.