Het gevoel ‘thuis te zijn’…
Geboren in Lemmerweg Oost, naar school in Oost op de Thomas van Aquinoschool, opgegroeid in de Molenkrite-Tinga, naar het voortgezet onderwijs op de RSG (nog net aan de goede kant), trainend 5 dagen per week op de atletiekbaan op sportpark Tinga, verkering met een meisje uit Lemmerweg West, samenwonend in Lemmerweg Oost, huis gekocht in de Molenkrite-Tinga, kinderen daar opgegroeid, gewerkt op de Thomas van Aquinoschool, mijn ouders die nog steeds in de Molenkrite wonen, nu werken in Heeg (de goede kant van Sneek) en nog steeds het huis hebben in diezelfde Molenkrite…. is het dan zo raar dat dit ‘mijn kant van de stad’ is? Ik voel me er veilig, ben daar het liefst en ben er thuis. Na elke vakantie, na elk uitje in een andere stad…voor mij is het, t paad werom. Daarom vind ik het ook zo lekker om daar te lopen! Zo ook net, een rondje om mijn wijk, langs de Geeuw, de volkstuintjes, de zuivering, achter de huizen langs, langs sportpark Tinga, waar ooit de atletiekbaan was, langs de achthoge flat, de rondweg en terug over de houten brug naar de Molenkrite. Het kon me niet lang genoeg duren. Alles ademt mijn geschiedenis uit. Heerlijk om daar juist nu te zijn. Alles is daar al jaren en heeft geen idee wat er in de wereld aan de hand is….