Een zonnige zondagmiddag. Heerlijk weer om naar buiten te gaan en dat zie ik ondanks de maatregelen, mensen massaal doen. Ook ik pak de scooter en rijd een stuk door Súdwest Fryslân. Langs IJlst, het kronkeldykje naar Blauwhuis, Parrega, Gaast en zo naar Makkum. Even snel een drankje op de camping en weer terug over Exmorra en Bolsward naar Sneek.
Onderweg zie ik zoveel mensen op de fiets, wandelend, bij elkaar staan praten; het lijkt alsof er niks aan de hand is en iedereen geniet. Ook ik. Het is weer om te genieten.
Normaal zou alles in gereedheid gebracht worden voor Koningsdag. Linten, grote met krijt gemarkeerde vakken, of andere goed gevonden markeringspunten voor bezetting van de mooiste plekken. Het ontbreken van deze typisch Nederlandse ‘Duitse-handdoek-op-zwembadstoel’ gewoonte valt wel enorm op. Geen obade, geen bakje koffie met oranje tompoes op het terras, geen bandjes en andere vrolijkheid. Het gemijmer daarnaar maakt dat ik zonder echt besef al weer bijna thuis ben. Ik zie plots dat mijn vader 50 meter voor me rijdt. Hij is net in het ziekenhuis bij mijn moeder geweest. Het brengt me plots weer in het ‘nu’. Mijn moeder ligt daar vanaf gisteren en is opgenomen met vermoeden van een tia. Daarnaast blijkt haar bloeddruk en haar cholesterol gehalte veel te hoog te zijn. Ze had geen controle meer over haar rechterkant en viel steeds om. Zorgelijk genoeg en daarom met gezonde tegenzin ligt mijn moeder in het ziekenhuis.
Samen met mijn vader rij ik naar mijn huis. Hij blijft eten en ‘Boer zoekt vrouw’ kijken. Het eten moet nog klaar gemaakt worden en samen met Charlotte en Romy besluiten we dat we dan vooraf nog even naar ‘oma’ gaan. Samen met mijn vader snel in de auto. Ik realiseer me dat we hier geen 1,5 meter meer hebben. Niet heel handig; wij versoepelen ook om geen reden de maatregel. Aan het begin staat beschreven dat er per dag maximaal 1 persoon op bezoek mag. Ik besluit in de hal te wachten. Het is er doodstil. Geen reuring, geen hoeveelheden bezoek. Af en toe een oversteek van een eenzame bezoeker of verpleegster. Handen worden gewassen, regels gehanteerd. Niets doet denken aan de uitgelaten stemming van vanmiddag. Hier is het stil. Zo’n contrast en hopelijk geen stilte voor de storm…
