Toen ik begon op de St Jozefschool zo’n 4 jaar geleden was mijn voornemen om zoveel mogelijk op de fiets naar Heeg te gaan. De eerste dag, met prachtig weer, stapte ik op de fiets en reed ik in een, voor mij, moordend tempo naar school. In iets meer dan 20 minuten kwam ik aan, zeiknat van het zweet. Voor mij een reden om de volgende dag schone bovenkleding mee te nemen. Toch voelde ik me zo’n hele dag vies.

Na een maand fietsen was ik er klaar mee. Douchen op school was lastig en daarmee was de lol er voor mij af. Ik kocht een scooter en ben vanaf die tijd nooit meer gaan fietsen. Ik merkte dat ik tijd over had ’s morgens en dat ik onbezweet op school aankwam. Ook ’s middags gaf me dit veel voordelen. Kortom, de fiets kon in de wilgen.

Tot afgelopen maandag!

Al een tijd lang voel ik me niet heel erg fit en merk ik dat ik in de laatste twee jaar enorm ben gegroeid. Overgewicht maakt dat ook het sporten niet bijzonder lekker gaat. Blessures die voor mij logisch verklaard kunnen worden doordat ik nog wel dezelfde techniek heb maar niet meer hetzelfde lichaam. Nee, hier moest ik iets aan doen. Gezonder leven om te kunnen afvallen maar ook om me fitter te gaan voelen. Het bezoek aan de diëtiste gaf me inzicht in de veranderingen die nodig waren om het eetpatroon aan te passen maar er was ook beweging nodig. Beweging die ik makkelijk kon inzetten.

Daarom ging de knop om! Eergisteren heb ik mijn fiets gecontroleerd en heb ik mijn banden opgepompt. In mijn hoofd kreeg ik zin om het mooie stuk naar Heeg af te leggen. Al mijn oud leerlingen doen dit elke dag, waarom ik niet.

En wat vond ik het lekker. Gewoon rustig fietsen. Niet een record willen rijden maar gewoon genieten van alles wat onderweg te zien is en ondertussen weten dat ik goed bezig ben. Na de eerste dag was het niet eens klaar, het smaakte naar meer. Alleen wanneer het slechte weer is of wanneer het programma het niet toelaat pak ik de auto. Binnenkort maar eens op zoek naar een nieuwe fiets….