Wat een prachtige dag. Normaal vind ik het heerlijk om op zondag, wanneer ik thuis ben, heerlijk te luieren. Dan pak ik mijn Ipad erbij en ga ik soms film kijken in mijn bed. Zeker wanneer het herfst wordt en de wind en de regen buiten om je huis heen gieren. Maar dat geluid was er vandaag niet, integendeel. Het geluid wat ik hoorde waren geluiden van vrolijkheid, van mensen die al lekker buiten waren. Snel liep ik naar de badkamer en keek door het raam naar buiten. Het leek wat donker maar toen ik na een half uur wederom keek, zag ik dat het zonnetje scheen. Geen goed plan dus om nog langer in mijn bed te liggen. Ik besloot om, na even fijn onder de douche gestaan te hebben, te rijden naar de Potten. Dit mooie gebied hebben we een aantal jaren geleden opnieuw ontdekt. Je kunt er een prachtig “achtje” lopen van 5 km. Charlotte deelde ik mee dat ik dat ging doen en begreep van haar dat ze na haar late avonddienst, nog graag even wilde slapen.
Dus reed ik mijn auto naar de vaste plek waar we altijd parkeren en begon mijn wandeltocht. Het was gewoon warm. Onderweg kwam ik verschillende mensen tegen. Allemaal blij van het prachtige weer. De Waterskibaan was dicht, logisch, maar deze zonnestralen deden me even terug dromen naar de zomer waarin we ’s avonds nog wel naar de plas reden om na het werk nog even te zwemmen. Het lijkt nog maar zo kort geleden. Na de ronde om de plas liep ik door over het RCN-park. Het was niet erg druk maar hier en daar was er toch nog een huisje bezet. Een mooie plek om volledig tot rust te komen. Geen zwemparadijzen of iets dergelijks, gewoon een prachtig uitzicht over het water. Uit het recreatiepark kwam ik een natuurgebied in waar ik kon genieten van de watervogels en de heerlijke zon die in mijn gezicht scheen. Af en toe kwam ik wat mensen tegen die net als ik aan het genieten waren van de zonnestralen en de natuur. Aan de overkant lag het Sarteiland er verlaten bij. Dit jaar ben ik er niet geweest. Geen Sneekweek en ook geen Skûtsjesillen. Het zat er dit jaar allemaal niet in. Grappig om er naar te kijken en je te beseffen dat we in een vreemde tijd leven. Het laatste stukje van de tocht nog even luisteren naar de laatste Vrijdagmiddag podcast…
De tijd vliegt voorbij wanneer je zo’n rondje loopt en voordat ik het wist zat ik al weer in de auto op weg weer naar huis. Ik besloot om vanmiddag nog even te gaan genieten van deze mooie dag. Onderweg naar huis nog even langs de supermarkt om wat spulletjes te halen voor het ontbijt. Thuis aangekomen vertelde ik Charlotte hoe ongelofelijk lekker het was geweest en dat ze wat had gemist. Tot die conclusie was ze zelf ook al gekomen omdat toen ik wegreed ze al spijt had dat ze niet eerder had gereageerd. Om 3 uur moest ze weer werken waardoor genieten van deze mooie dag er voor haar niet in zat. ’s Middags ben ik nog even een klein rondje wezen fietsen waarna Romy weer terug kwam uit Assen. Het filmpje heb ik nog gezien maar dan hangend op de bank met een voldaan gevoel over deze prachtige dag.
