Druk van de kappers, druk van de bevolking en de onontkoombare geste die het kabinet moest doen om alles nog in toom te houden maakt dat ik volgende week woensdag, 3 maart, eindelijk naar de kapper mag! Het nieuws was natuurlijk al weer uitgelekt en daarom durfde ik het aan om dinsdag voor de persconferentie al te bellen met mijn kapper. Hè helaas, voicemail, maar aan het eind van de ochtend belde hij terug met de mededeling dat hij alles nog had open staan. Ik was prachtig op tijd.

Het leek mij veilig gezien mijn werkprogramma dat ik de afspraak op woensdag zette. Later hoorde ik dat dit maar fijn was omdat de communicatie wederom te wensen overliet en het kabinet aan had gegeven dit pas vanaf 3 maart te laten ingaan. Dit tot boosheid van de kappers omdat er was gesproken over 2 maart. Ik wist het! Wat is het toch belangrijk in deze tijd de communicatie goed verloopt.

Maar ik mag dus naar de kapper. Normaal zou ik daar niet zo’n punt van maken en hoorde het bijna in het rijtje van benzine tanken en autowassen maar nu kwam het als een zeer welkom cadeau. In de afgelopen periode heb ik diverse aanbiedingen gehad van mensen die me wel uit mijn lijden wilden verlossen maar tot dusver had ik alleen toegestaan dat Helga even de bakkebaarden en de lange neklokken weg mocht halen. Maar nodig is het! Ik plak mijn haar inmiddels weer vast met ladingen schuimgel en harde wind leidt steevast tot ‘koepje Tsjernobyl’ maar ik wilde volhouden. Regel is regel en ik als schoolmeester heb een goed voorbeeld hoog te houden. Maar woensdag gaat de schaar er in! En het gaat kort. Stel je toch eens voor dat de lockdown door de stijgende besmettingcijfers weer ingevoerd wordt. Dan ben ik mooi de klos want mijn gel is inmiddels op! Dus, knippen maar!