Een gezamenlijke dag vinden om gezellig er op uit te gaan valt nog niet mee. Daarom was het ook veel te lang geleden dat we met zijn drieën op pad waren geweest. Door de voorjaarsvakantie was er ruimte en zo kwam het dat we een gezamenlijke dag konden plannen; een dag waarop we alle drie niet hoefden te werken.
Natuurlijk weer met een slag om de arm want corona was nog altijd een boosdoener en ook nu kon het bijna niet doorgaan. Gelukkig waren alle virusdeeltjes op tijd ons lichaam uit en daarom konden we redelijk vroeg, voor ons doen, de auto in. Het plan was om naar Noord Holland te rijden om daar een leuke rondrit van herkenning te gaan doen.
Ik denk dat het zo moest zijn. De gehele week was het waardeloos weer geweest. Harde wind, regen en koud. Ik had de hele week al bijgehouden wat buienradar te vertellen had en in alle kaartjes bleef het op woensdag mooi weer. Er was een zonnetje zichtbaar en 0% kans op neerslag. En zo was het…
We liepen iets na het middaguur in de stralende zon op het strand van Callantsoog. We hadden de auto op het ons bekende grote parkeerterrein gezet, de stijle trap beklommen en de eerste stappen door het mulle zand gezet. Omdat het al tijd was om te lunchen liepen we direct door naar onze favoriete strandtent. Met de qr-codes in de hand werd ons een mooi tafeltje aan het raam gewezen met zicht op de zee.
Het werden twee keer de bekende twee kroketten op brood en één keer het broodje zalm. Al kletsend en geinend maakten we er een gezellig lunch momentje van. Er moesten een aantal poses aangenomen worden want de selfies moesten door papa wel gemaakt worden; hoe vaak komt het voor dat we met zijn drieën op pad zijn. Met de buikjes vol liepen we het strand weer op en begonnen we aan een korte wandeling. De zon deed zijn werk en scheen volop in onze gezichten. Dit hadden we gemist.
Na een tijdje was het wandelen tegen de wind genoeg en draaiden we ons om, om met de wind in de rug terug te lopen naar het dorp. Het werd een rechtstreekse doortocht naar de auto. Strand was genoeg en we waren toe aan de autorit langs de kust.
Via de klimduin van Schoorl en de mega huizen van Bergen bereikten we over een kronkelweggetje het centrum van Alkmaar. Van te voren hadden we ons afgevraagd wat het moest worden; Alkmaar of Hoorn. Unaniem werd er gekozen voor de eerste. Aangezien het een feest moest worden van herkenning reed ik naar de parkeerplek waar we sinds jarendag al geparkeerd staan. Niet iedereen was daar gelukkig mee, of liever, alleen ik vond dat een leuk idee. Er moest namelijk een stukje gewandeld worden. Na dit stukje troffen we de voorbereiding om het centrum in te gaan; er werd een bezoek gebracht aan de Appie, waarna we de brug over konden. Winkels, hier komen we!
Natuurlijk vond ik dat alles vastgelegd moest worden en daarom werd er op de kaasmarkt wederom een selfie gemaakt. De twee winkelstraten met de leuke winkels werden bezocht in redelijk hoog tempo en alleen de Zeeman mocht rekenen op onze ruime gift. We besloten om nog even te kijken in Enkhuizen en daarom liepen we terug naar de auto. Dat was immers nog een behoorlijk stuk lopen volgens de meiden. Onderweg daar naar toe kwamen we een alleraardigst vistentje tegen met geweldige kibbeling. De twee mensen in de viswinkel waren Amsterdams en Volendams en we raakten in gesprek. Zo leuk! Via de Appie, liepen we naar onze bolide om de één na laatste etappe te gaan rijden; via Hoorn naar Enkhuizen.
In Enkhuizen aangekomen werden we hartelijk ontvangen door vriendje lief! 🙂 Wat een prachtig huis! Je kon niet spreken van een mannen huishouding. Alles prachtig ingericht. Gezellig werd er een wijntje in geschonken en dronk ik koffie. Het werd een leuk samenzijn tot slot van onze zeer geslaagde dag. We namen afscheid en wisten dat we elkaar dit weekend al weer zouden zien. Ik mocht achter in de auto plaats nemen; mijn taak zat erop. De meiden reden de auto naar huis waardoor ik de eerste helft van Ajax kon zien. In Sneek aangekomen gingen we alle drie snel naar huis. Het was mooi geweest! Duidelijk was dat dit soort dagen belangrijk zijn en dat we uitkijken naar de volgende… De agenda’s moeten snel worden getrokken; voordat we het weten staan ze weer vol. Deze konden ze ons niet afnemen…
