Twee jaar geleden; Duathlon en MTB in het laatste weekend voor de lockdown. De weken daarna werd alle sport, en ook het trainen zelfs, verboden. Nu was het 2022, 12 en 13 maart om precies te zijn, en alle maatregelen leken verdwenen. Tijd om te starten met de twaalfde Duathlon en de vijfde MTB wedstrijd en ik mocht weer de speaker zijn.
En zo reden wij op vrijdagmiddag naar Holwerd om ons over te laten zetten met de boot naar de overkant. Helaas konden Henk en Karin niet mee deze keer waardoor ik de enige speaker zou zijn. Ik had me goed voorbereid en het boek zat goed opgeborgen in mijn rugtas. Het was prachtig weer. De zon scheen en aan de hemel was bijna geen wolkje te zien. In een 50 minuten stonden we op de kade van Nes en haalden we de fietsen op die voor ons klaar stonden. Op naar het hotel.
Daar aan gekomen keken we onze ogen uit; wat een prachtig hotel en wat een schitterende kamer. Het leek meer op een appartement dan een kamer. Het ontbrak ons werkelijk aan niks. Mijn volledige klas paste op het balkon, zo groot. Hier konden wij wel even verblijven. Moe maar opgewekt besloten we om even een knippertje te maken om vervolgens lekker uit eten te gaan. Het eten was heerlijk en omdat we vroeg waren begonnen konden we even goed uitbuiken.
Om acht uur spoedde ik me naar de briefing en koos Helga ervoor om terug te gaan naar de kamer. Het eten had de nodige uitwerking gehad. De briefing was voor mij bekende stof. Deze had ik in de voorbereiding al goed doorgelezen. Na de nodige voorbereidingen in de hal voor de prijsuitreiking ging ik ook naar het hotel en al vroeg vielen we in slaap.
De zaterdag kon niet beter beginnen. Door het raam konden we zien dat het geweldig weer was. Mooi om te sporten maar ook om te genieten van de buitenlucht. Hup eruit, ontbijten en naar buiten! Het ontbijt was dik in orde. Lekker vers en niet te weinig. Een prima bodem voor de dag die komen ging.
Terug op de kamer nog even alles doorlezen. Heb ik alles? Ruim op tijd stapte ik op de fiets en reed ik naar Klein Vaarwater. Daar stond alles al klaar. Deelnemers fietsen al af en aan, haalden hun nummers op en kregen de laatste informatie. De eerste wedstrijd begon om half 11. Op h deet veld kwam ik vele bekenden tegen en na wat hoi’s en bijpraat gesprekjes verkende ik het terrein. Omdat ik het alleen mocht doen wilde ik wel weten hoe alles uitgezet was. Leroy kon me dat prima vertellen een liep tevens met me mee om te kunnen soundchecken. Alles was gereed, de race kom beginnen. Bij zowel de Duathlon als de MTB werden het mooie wedstrijden met hele mooie winnaars en winnaressen. De sfeer op het terrein maakten deze dag weer tot zeer geslaagd. Aan het einde van de dag mocht ik de prijzen nog uitreiken waarna we met zijn allen aan een welverdiend biertje zaten en natuurlijk het bekende pastabuffet.
De dag was goed verlopen en ondanks dat ik het alleen moest doen was het mogelijk om te genieten van alles. Ook het voorrecht om weer als speaker te mogen optreden. Dit mocht gevierd worden en daarom fietsten we nog even naar Nes om te kunnen nagenieten op het terras. De oogjes werden zwaar en dus reden we moe maar voldaan terug naar ons hotel. Douchen en koesen…
De volgende dag was een bonus dag. Geen taken, gewoon genieten van het eiland, de natuur en elkaar. Wederom een heerlijk ontbijt, toen inpakken en op naar het strand. Ik had mijn drone meegenomen en na een fijne strandwandeling nog wat mooie foto’s genomen vanuit de lucht. In de strandtent een soepje en een biertje en terug naar de fietsen. We hadden ruim de tijd. Maar op één of andere manier was het genoeg voor Helga. Ze besloot de vaart er in te gooien en zo stonden we, voor mij een uur te vroeg, op de kade voor de terugreis. Behoorlijk balend aanvaarde ik de uitleg maar leuk vond ik het niet. Zo geweldig lekker weer en dan veel te vroeg van het eiland af.
De dag werd afgesloten met een terras bezoek in Leeuwarden waarna we terug reden naar huis. Wat was het prachtig geweest en wat een voorrecht om dit mee te mogen maken. Bofkont!
