Zo’n avond waar je al een aantal weken naar uit kijkt… Die je in je agenda hebt staan met een gouden randje… Zo’n avond dus!
Dat telde voor donderdagavond 27 oktober 2022. Al vroeg ‘stond het eten op’ om op tijd bij mijn ouders te kunnen zijn. De avond begon om acht uur maar om half 8 zaten we, mijn moeder, Romy en ik, al in de zaal. Deels omdat we vooraan wilden zitten maar ook omdat mijn moeder al een tijdje op hete kolen zat. Steevast zit ze al klaar en is tegenwoordig eerder een half uur te vroeg dan op tijd
Maar goed, daar zaten we dus. Met het fototoestel in de aanslag en met uitzicht op het koor. De laatste repetitie werd uitgevoerd waarna het feest kon beginnen. De avond werd afgetrapt door de Evergreens, een koor uit de wijk die popsongs ten gehore bracht in soms een nieuw jasje. Samen met de band erg leuk om naar te luisteren. Maar daar kwamen we natuurlijk niet voor. Na 3 liedjes waren de Top en Twel sjongers aan de beurt; het shantykoor van mijn vader! En wat hebben we genoten. Vanaf het begin tot het eind is de glimlach niet meer van mijn gezicht geweest. Het plezier wat het koor lied merken, maar ook het optreden van mijn vader lieten ons genieten. Trots, plezier maar ook enig verdriet passeerden de revue. Daar staat mijn vader, 82 jaar, volop genietend maar in de herfst van zijn leven. Een herfst waar hij enorm van geniet maar waarin ook het besef komt dat alles eindig is.
Snel dit gevoel parkeren. Niet tegen vechten. Het mag er zijn maar vanavond terug naar het genieten. Wat een onvergetelijke top avond. Eentje die ze nooit meer afnemen, onbetaalbaar!
