Maar liefst 5 apps die de weersvoorspellingen aangeven stonden op mijn foon. Een week lang switchte ik van de een naar de andere. Ik wilde het meest rooskleurige weerbericht zien wat maar beschikbaar was. Op de donderdag voor de Slachte marathon had ik mijn favoriete app uitgezocht; het werd Buienradar! Deze app gaf aan dat het weleens waar wisselvallig zou worden maar iig was er ruimte voor de zon. Het paste gewoon het beste bij mij. In de andere apps was het weer de gehele dag waardeloos en daar had ik, met mijn erebaan als speaker, geen zin in.

Naast het bijhouden van de weersvoorspellingen bereidde ik me natuurlijk ook voor op het evenement. Wie waren de oud-winnaars en winnaressen, wat was in die vijf keer de snelste tijd. Wie doen er mee? Wie zijn de kanshebbers? Allemaal dingen die ik wilde weten en ging leren. Daarnaast maakte ik ook mijn speakerboek, als naslagwerk, mocht ik de info vergeten. Op de avond voor de Slachte zouden we nog een briefing krijgen. Helaas ging dit door omstandigheden niet door een bleef het bij een lekker etentje en de uitreiking van de Oh zo belangrijke ‘doorrijd-kaart’.

En zo dook ik vrijdagavond vroeg mijn bed in. Proberen nog een paar uurtjes slaap te pakken. Om 4 uur zou namelijk de wekker gaan zodat we ons konden klaar maken voor een mooie dag. Een lange dag. We moesten om 5.45 uur aanwezig zijn en de dag zou om 22.00 uur afgerond worden.

Na een lekker ontbijtje en de tas ingepakt met een overlevingspakket, stapten we de auto in; op naar Oosterbierum. Met de prachtige kaart konden we overal doorrijden zodat we op tijd bij de start onszelf konden melden. Ik ging op zoek naar een microfoon en heette de mensen welkom. Hier hadden ze maandenlang naar toegeleefd, hier waren al die kilometers goed voor geweest. Je voelde de gezamenlijkheid. Iedereen hetzelfde doel: de Slachte-marathon op een zo goed mogelijke manier uitlopen.

Klokslag half 7 klonk het startschot. Honderden deelnemers gingen op weg naar Reard. De wedstrijdlopers maar nog meer recreanten. Een prachtig lint van kleur.

Voor mij tijd om terug naar de auto te lopen en met een enorme omweg naar Reard te rijden. De doorrijdkaart bracht me in het dorp en met een gelukje vond ik een plekje. Snel naar de finish. Henk en Rolf stonden al klaar en doordat er maar 2 microfoons waren mocht ik direct op reserve.

De halve marathon kwam binnen en vanuit de wedstrijd kreeg ik de tussenstanden door van de marathon. In een van deze updates een wonderlijke gebeurtenis. De nummer 2 moest wachten voor de trein waardoor de achterstand opliep naar één minuut. Een minuut, zo bleek later, die hem duur kwam te staan. Het werd een prachtige strijd in zon, regen en wind waarbij uiteindelijk Geart Jorritsma wist te winnen en… Let op, 5 seconden voor Thys de Jong. Wat nu wanneer hij niet had hoeven wachten voor de trein; we zullen het nooit weten.

Na de binnenkomst van deze mannen kwamen er nog veel meer mensen binnen. Deelnemers op de halve marathon maar natuurlijk ook van de hele. Vele bekenden haalden de eindstreep en waren, ondanks het weer, zeer tevreden. (Het bleek 500 meter te kort te zijn) Om 12 uur was iedereen binnen en konden we ons opmaken voor de eerste wandelaars die ook vertrokken waren van Oosterbierum. Het werd een marathon speakeren waarbij we regelmatig het vraaggesprek aangingen met weer een finishende deelnemer.

Om kwart over 10 (22:15 uur) kwamen de laatsten over de finish en klonk het applaus van het schaars aanwezige publiek. Onder deze, de commissaris van de koning, de burgemeester en de organisatie van de Slachte. Het laatste blokje werd uitgereikt en daarmee was deze bijzondere dag ten einde. Er werden wat handen geschud waarna we terug liepen naar de auto.

Thuis even een half uur onder de douche gestaan. Ik was behoorlijk verkleumd. Onder het douchen terug gedacht aan deze dag. Alle weerstypen gehad, meer dan 10.000 deelnemers binnengehaald; een bijzondere dag!